Düşman sinsi sinsi yüreğimizde
Masum bir kuş gibi pusuyor oğul.
Sonra da bilenip yılan misali,
Bize zehirini kusuyor oğul.

Yüz bulunca palazlandı zebunlar,
Yavru bebeklerden can aldı bunlar
Türk’ün düşmanından taraf bulanlar,
Bizi çarmıhlara geriyor oğul.

Öfkem yük oluyor bileklerime,
Yük oluyor duygu ve dileklerime.
Düşman gülerek şu suskun halime,
Zevk-u sefasını sürüyor oğul.

Oğlum aydınlığım gidiyor elden...
Yerde Şehidimin farkı yok gülden.
Ölürüm ayrılmam Allah yolundan!
Yüce Rabbim bizi sınıyor oğul.

Bölmeye kalkarak Türk toprağını,
Ağzından düşürmez kan çanağını.
Göklerden indirip al bayrağımı,
Ayaklar altına seriyor oğul!

Zinhar biz böyle bir millet değildik...
Düşmana dikildik, dosta eğildik.
An geldi dünyayı dize getirdik,
Üç-beş it bize diş biliyor oğul!

Heyhat şu vatana, ne hale düştü!
Yüreğim köz oldu, beynim tutuştu.
Gözüne kestiren bizi bölüştü,
Her soysuz bizden pay vuruyor oğul!

Yıkılma ha sakın, benim canımsın.
Vatan sensin ve sen öz vatanımsın.
Hele bayrağıma bir el uzansın...
Ceddimin topları duruyor oğul!

Sahibiyiz vatanın ve milletin,
Çaresiyiz terör denen illetin
Ermeni uşağı denen o itin
Sonu yakın, ondan ürüyor oğul!