SEN YOKTUN ÇOK AĞLADIMAğladım, inanmazsın sensiz olduğum o gün. Çok değil, daha dündü; sen yoktun, çok ağladım. Bu nasıl bir kader ki, oldun ellere sürgün Gidenler geri döndü; sen yoktun, çok ağladım. Her yeni doğan güneş umut getirir derken Batmaya yüz tutması ruhu kararttı, erken İnip dağlar ardına, hep izini sürerken Gözümün nuru söndü; sen yoktun, çok ağladım. Sahilden seyrederken denizde battığını Güneşin, bir gün daha uykuya yattığını Esen yelin gönlümü uzağa attığını Gördüm,ne hazin sondu; sen yoktun, çok ağladım. Gün doğmadan çok evvel şebnemler yağdı bağa Tan yeri ağarırken sis indi karşı dağa Koşup kırlara baktım mahzun beyaz zambağa Boynu bükük, ölgündü; sen yoktun, çok ağladım. Dere kanarlarında rengârenk zakkumlarla Dertleşirken sıkıldım hemhal oldum kumlarla Üşüyerek titredim esen sert akımlarla Gönlüm hasretle yandı; sen yoktun, çok ağladım Nurumsun, onurumsun, yoksa sen kutlu musun? Söylesene sevgili, birazcık mutlu musun? Geri kalan hayattan, benden umutlu musun? Canın canıma candı; sen yoktun, çok ağladım NİLÜFER SARP_________ 20.07.2011 |