Boşa Avutmuşum Kendimi...
dokundum dün gece resmine
duvarlar yıkıldı başıma gözlerimde ölüm damlıyordu sanki. kafamı kaldırıp gökyüzüne baktığımda yüreğimin alev alev yandığını hissettim. kafamı yasladım soğuk duvarlara ızdırap içindeydim kuramadım hayalini. ilk hecem ölümdü dört yanım yıkık ve dökük belki son çırpınışlar belki son nefes belki de son bakış ölüm gibi. musalla taşında soğuk bir beden ölüm ben der gibiydi dün geceki çırpınışlar. bir sızı içinde uykuya dalmışken beden kulağıma gelir tah ötelerden çığlık sesleri. aradım durdum yıllarca resimlerine bakıp avuttum kendimi. hep seni aradım belki gelirsin diye koşarcasına sokak aralarında yalın ayak oysa giden gelmiyormuş ben avutmuşum kendimi. sana olan bu hasretliğimi bende yüreğime yazdım yanı başına mezarımı kazdım ölümlerden ölümlere atıp durdun boş bir mezara koydum bedenimi... Hüseyin YANMAZ 09/02/2012 |
koşarcasına sokak aralarında
yalın ayak
oysa giden gelmiyormuş
ben avutmuşum kendimi.
haklısın hocam boşa yorulmaya gerek yok dimi