AĞLATMA BENİ
Gönül efkarlanmış arar yar seni
Nolur yalvarırım ağlatma beni Seversen cananım ulu mevlayı Dön gel yarim dön gel ağlatma beni Ne susmak biliyor nede ses kesmek Nasipte varmış sıla’ya gitmek Yalnız çay değil yedik nan ekmek Dön gel yarim dön gel ağlatma beni Dolup taşma böyle ey deli gönül Bülbülde arıyor bahçede bir gül Bir iki yıl değil bütün bir ömür Dön gel yarim dön gel ağlatma beni Seslendikçe sesim yetmiyor sana Ayrılık yaratma bu tatlı cana Seyfi’nin canıda kurbandır sana Döngel yarim dön gel ağlatma beni . 11/12/1973 |