Ayna Fetva VerinceEla göz, mahmur bakış, Aynaya baktım sabah, Gönlüm bahar, simam kış… Dünden eser kalmamış, Ömür geçmiş ben on beş, Saçlarıma kar yağmış. Çisi çisi su sesi, Bakışırken aynayla Müthişti ezan sesi. Yıka kirli yüzünü, Dedi, seher vaktinde, Anladı içyüzümü. Derken gün ışıklandı, Tekrar ayni hengâme, Mevcudat ayaklandı. Titredi ayaklarım, Ayna fetva verince Buz oldu yataklarım. Ki silkinip ürperdim, Ayna tufan gibiydi, Ve son defa söz verdim. Huşu, bendimi sardı, Ümit, korku, muhabbet Bir füsunlu bahardı. 09.02.2006 Bursa Kafiyeler çilesiz kalemlerde kir,vicdanyn sedasyysa siirdir siir. Ö.E.Micingirt Ömer Ekinci Micingirt |