UZUN HAVA
Geçmiş sulara verdik umutlarımızı
Ne başlangıçtır bu ne son Geleceğe dağladık yüzümüzü Bir “ Ankara Hatırası”nda kara çaputa Tüketmedik sevgilerin zhasını Hala o alnı akıtmalı atları özleriz Yeleleri ilk sevdalar gibi savrulan Soylu gözlerinde tutsaklığın acısı Hep baharı bekledik dost seslerinde Nerede unuttuk çocukluğumuzu Bildiğimizden ağlamanın aceleye gelmediğini Uzun havaya döktük ağıtlarımızı |