Yüreğinde kanayan bir yara
Çocuk düşlerinin açtığı
Geleceğin tepelerine tırmanmışsın kaşarak
Geriye bakmıyorsun hiç
Seni saran sevdaların acıları dağlıyor yüreğini
Sen gülümsedikçe
Unuttukça dünü
Sevgi salıyorsun evrene
Alacaklısın !
Aynaya bakan meleksin sen
Şeytanların,Zebanilerin ve iblislerin kaçıştığı
Alev gözlerinden isyan bakışlarından akıyor
Anıların masumiyeti
Ayıbı unutmuş ruhun
Aynılığın karasından kurtulmuş
Gözlerin ANAÇ gözlerin
Yaşlanmıyor çocuk ruhun
Sen gibi
Gözlerin gibi
Görkemli ana kucağın
Gururun taşıyor seni yarınlara
Gülen gözlerinde zafer parıltısı
Sözlerin ANAÇ sözlerin
Bıçak gibi keskin her zaman
Sırtında elli üç yıllık hayatın yükü
Her dertten nasibini almış
Ay gibi yüzün,Güneş gibi aydınlatıyor
Karanlık ruhlara veriyorsun ışığın rengini
Kabullenmiyor vefasızlığı sevdalı yüreğin
Bir gemisin sen !
Hırçın dalgaların haşmetine aldırmayan
Kıyıları sevmiyorsun
Engin denizler senin yerin
Hep sevgi
Hep umut dolusun
Bazen neşenin
Bazende öfkenin girdabına kapılıyorsun
Ama alabora olmuyorsun asla
Uçsuz bucaksız Bahçemsin sen;
İçinde binbir çiçeğin şevkile açtığı
Çiti olmayan bir bahçe
Her kese uzatıyorsun dallarını
Yasak meyvelerinde var
Olsun;
Bir arzu tutulması değil yaşamın
Ben hüzünlü ezgilerin ağladığı çocuğum
Sense bitimsiz kahkahaların sevdalı Prensesi
Kesişti yolumuz bir eylül sabahında
Özgürlüğe uzanan
Sevdalara açılan bir penceredeyiz şimdi
Uçacağız bir küş misali
Umudun sevdalı maviliklerine

Recep Yeşil

İstanbul....