Bir küçük yaraydın önce
acı/dıkça sevdiğim
büyüdükçe güvendiğim

Bir küçük yaraydın
bir öpüşüne bir gülüşüne
kapanacak sandığım

yada daha bir çocuktum o/zamanlar
rüyasındaydım besmelemin
belkide uslu bir çıraktım
nasıl bir günaha başlanırki besmeleyle
bilemedim

bu günah iki başlı engerek
ben salladım beşiğini
olmaz olası sol yanımda
bir başın gözü kapansa
diğeri açık
uyuttum sandım bir başa kanıp

Ay’ın dahi ışığndan mahrum
yoksul, yetim, avare
serkeş bir delikanlıydı gece
ne miladı bilir, ne takvimi

sevabımla uyuttum
günahınla uyandın

akrep tam ortasına saplanmış
uslanmaz yüreğimin
yelkovanın her haraketi
ve saniyenin titreyişi
usandırmaz uslandırmaz

tipiyle savrulurken saçlarım
ne gül ne bülbül umurumda
baharın en güzel tohumları
kar/a döküldü sonunda

yersiz bir besmeleydi
başlamadan bitmeliydi