Yalnızlığın ilahisi,
Düşürdüğünde maviliğin gözlerini,
Sancılanıyor yine toprağın kokusu.
Hüzünlerin aldanışlarıyla sevişen ruhum,
Yol almaya başlıyor kayıplarımdaki dünya’ya.

Yalnızlığın sonbaharında aşkların sessizliğiyle,
Örtüyorum kapıları bir akşamüstü çıkmazında,
Umutlara bel bağlamış hayallerin ağlayışıyla son bulan,
Son bakışların,saygısızlığın merasimiyle uğurlanışını seyrediyorum.

Şimdi,gerçeklerin coşkusuyla kutlanıyor,doğum günü,
Yalanların son bulduğu sanılan gün,doğum günü,
Doğruların gerçekliğe inkaraydı aslında,yalanlar,yalın yaşamlar,
Son buluşu hazırlıyor olacak,kirlettiğiniz yalanları sorgulamanız.

Olmayan yarınlar için,ruhu olan bir benliğin feda edilmesi,
Mutlu ediyor olsa da sizi,
Örtmeyecek sizi siz yapan değerlerin büyüsü,
Lanetlenmiş gururuyla dolaşan geçekliği.

Her sonbaharda bekleyen yaşamların kapılarını açmak için,
Kelimeleri saklanmış olacak hayatların,
Ve bir an gelecek,
Saklanmış her kelimenin anlamı değerlerini bulmuş olacak.