Ben;
şiir yazıyordum
bir anda düşüverdi ilham gönlümün ortasına
hükümsüz kelimeler çınladı kulaklarımda
kalem ağladı

‘’ben hiç anlamam böyle ilginç kelimelerden’’ dedin sen.


Umut doluydu cevabım

nasıl olur
yüreğini böyle sarıp sarmalamışken
her ayrıntı
sanmam yorumsuz kalamazsın
yüreğin gerçeğe dolmuşken tıka basa
saklı tutmazsın o büyülü nefesi
Gittin

Bir sonbahar sabahıydı,kapım çaldı sensizlikten buz kesmiş bedenimi ısıtmak için sarıldığım yalnızlığım çoktan kalkmış boş odada volta atıyordu.Kapıyı açtım.Sensizliğin bilmem kaçıncı gününde çökmüş bakışlarınla karşımdaydın.Öylesine boştu ki her şey ev,oda içimdi aslında en boş olanı belki de her hücremi doldurmuş olan sensizlik sana savaş açmıştı bi anda ve sen yenildin.Ağzından çıkıp ta tek aklımda kalan şu söz;

ne oluuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuurrrrrrr

yalvarma boşuna
sustu içimin çığlıkları
senin ardından kal deyişlerim sesimi kıstı
git artık ait olamadığın bu yerden ait olamayacağın bilinmezlere
hiç var olmamış sayıyorum seni
benden çaldığın tüm yarınlarıma rağmen
af çıktı yüreğimden.
Yargılarını da alıp götürmüştünya
Dava edecek tek sebebim bile yok
Sen evet o gün feragat ettin
Sana dolu yüreğimden.