EULALIE - BİR ŞARKI
Kendi başıma yerleşmişim
Bir keder dünyasına, Ve durgun sular gibiydi ruhum, Ta ki güzel ve zarif Eulalie benim Utangaç gelinim olanaca- Ta ki sarı saçlı körpe Eulalie benim Güler yüzlü gelinim olanaca. Ah, az-daha az parlak Yıldızları gecenin O pırıl pırıl gözlerinden Ve ne buharın bulutsu ışıltısı İnci rengiyle ve morla Ay-yansımalı, Yarışabilir mütevazi Eulalie’nin en sıradan saç buklesiyle- Yarışabilir parlak gözlü Eulalie’nin en özensiz ve Önemsiz buklesiyle. Ne Kuşku-ne Acı Gelir bundan böyle, Çünkü ruhu verir bana ağlama isteğini, Ve bütün gün Işıldar, güçlü ve parlak Astarte uzayda, Sevgili Eulalie’sine bakarken anaç gözleri- Körpe Eulalie’sine bakarken menekşe gözleri. |