TRENİN PENCERESİNDEN
Senin şehrinden geçerken tren
Dışarıda gök çıldırmış gibi tipi tufan Penceremden şehrine bakıyorum karlar arasından Dışarıda kar yağıyor içeride yağmur Üşüyorum insem kapına gelsem Kapına gelsem soğukta kalmış sokak kedisi gibi İçeri alıp ısıtır mısın yüreğimi bedenimi Sensizken üşüdü kalbim sarılıp ısıtsan beni Kalp atışlarıma karıştı trenin sesi Senin istasyonunda insem kimseye görünmeden Kapını açsam anahtarı alsam her zamanki yerinden Parmak uçlarıma basıp hiç ses çıkarmadan Sokulsam yanına ve üşüyen ayaklarımı ısıtsan Dışarıda kar yağıyor ruhum üşüyor sensizlikten Tren kalkıyor istasyonundan ve ben Bakıyorum pencereden uzaklaşırken evin benden Üşüyor yine yüreğim ve ısınmıyor ayaklarım Dışarıda tufan tipi kar yağıyor İçeride yağmurlar gözlerimden Ben bakarken yaşadığın şehir uzaklaşıyor Sensiz günlere sabah oluyor yine Dışarıda kar ağlıyor beyaz inciler dökerken Kırmızı kandan yakutlar dökülür yanaklarımdan Aç kalbini kan gözyaşlarım aşka boyasın yüreğini ERAY ÖZGÖR SARIKAYA 31.1.2012 |