PUL PUL
Sağ gözü ağladı önce, durduğu yerde,
Ne acıdığından, ne de kederinden; Zati ilk düşen damlada Ne insanlar, ne kendisi vardı... Koştular çırılçıplak, Mağara duvarlarına çizilmiş ceylan gözleri, Koştular, koştular sahile; İlk düşen damlada deniz vardı... Şaşırdılar, utandılar da birbirlerinden Daldılar, daldılar derine Nefesleri, nefesleri kesilinceye dek; Işıklı bitkiler içinde Işıklı balıklar gördüler, Şaşırdılar, şaşırdılarda ... Zati ilk düşen damlada güneş vardı... |