İşte O An Dursa Zaman
Hani tuzlu tuzlu
kokar ya deniz. Kenarına uzandığın kumların esrarı vurur ya yüzüne. Ilık ılık esen rüzgârla sen dokunursun ya yanaklarıma. Sonra dudaklarım dudaklarını bulur ya. Tenim ısınır ya dokunuşlarınla. Alev, alev yanar ya avuçlarım. İşte o an dursa zaman, dursa da "hiç geçmese" dediğim andır. Bir yerlere yazsam bu zaman dilimini yazsam da hep kalsa satırlarda sayfalarda. Bari orada sonsuza dek yaşasa. İstanbul. |