../

Ölüme uzanan bu sonsuz yolda
Gelmiş, geçmiş ve daha gelecek olan nicelerinin,
Haykırışlarıdır bu çığlıklar.
Dinle!..

Yaşanılan yılların,
Umarsızca çiğnenen toprağın ardı sıra
Yankılanır dizeden, şiire, şiirden türküye,
Taşınır geçmişten geleceğe, gelecekten geçmişe.

Hissedebilmelisin!..
Sonsuzluğun eşsiz ezgilerinin tınısını,
Kalbinin ta orta yerinde.

Görebilmelisin!..
Yüzyıllardan süzülen yansımasını hayatın
Ayın parlak yüzünde.

Yaşamdan ölüme bu ince yolda,
Bir umut ışığı arıyorsan eğer
Doğayı gözlemle.

Bak işte görüyor musun yine sancılanmış bir tohum
Toprağı delmekte.
Yine, yeniden ve tekrar,
Geçmişi geleceğe taşıyan bir filiz yeşermekte.
Ve o serkeş hayat kaldığı yerden çığlık çığlığa ,
Gün be gün sessizce yoluna devam etmekte.

Heidenheim, 29. Ocak 2012