KÖYÜM&İNSANI
Benim köyüm ormansız,taşlı ,yaylak
Ev duvarları kerpiç,taş.Damı toprak Suyu yoktur,çünkü iklimi kurak İnsanları ırgat,cepleri boştur Köyümün kadını erkenden kalkar Ununu yoğurur ,hamuru yapar Ekmeği pişirir ocağı yakar Sıkması ,çökelek ,kuru soğandır Köpeğinin bir yal yapar önüne Kuzusunu sürer dağın yoluna Ev işini tembih eder geline Akşama yorulur erkenden yatar Gençleri ;kahvede çay ve sigara Eğlencesi pişti,okey ve tavla Cepte metelik yok zaten fukara Acıkırsa ,bakkaldan çemen ;ekmek arası Eskiden çok kış olur,dağlar hep kar’dı Açlıktan kurtlar köye uğrardı Sürülere dalar,koyunları parçalardı Şimdi ne o kış,ne kurtlar kaldı Köyümde yok ama ,hamburger kafe Düğün olsa vururlardı hep tef’e Eskiden gelinler binerdi at’a Şimdi elli,yüz taksi az olur Gençlerimizin çoğu gözünü açtı Çalışmaya büyük şehirlere kaçtı Başaran büyük işyerleri açtı Zengin olanlara haset başladı Bağdatlı der şükür çok şeyler gördük Bizlerde büyüdük anne ,baba olduk Çalıştık ,didindik muhaneti kovduk Şimdi emekliyiz gezeceğeiz artık... İ.H.B. 2004 |