KONYA GARINDAŞiirin hikayesini görmek için tıklayın 2008 Yılı ramazan bayramında Adana dan annem ve babam konyaya ziyaretime gelmişlerdi ikide ağabeyimle birlikte bayram sonu Adanaya geri uğurlarken konya garında Annemin boynuma sarılıp çakır gözlüm kimbilir birdaha ne zaman görüşeceğiz demesi üzerine kendimi tutamadım bildirmemeye çalışsamda onlarda anlamıştı ve tren hareket ettikten sonra bu şiiri yazmıştım bu gün paylaşmak varmış kısmette
Uğurladım babam ile Anamı
Oturup ağladım Konya garında Hasret oku yaraladı sinemi Yaramı bağladım Konya garında Yoruldum dermansız kaldı dizlerim İçin için yanar yanar sızlarım Çarşamba çayına döndü gözlerim Dökülüp çağladım Konya garında Çepeçevre hüzün sarmış bir andı Halimi görenler delirmiş sandı ŞENER"im tutuştu yüreğim yandı Sinemi dağladım konya garında Ahmet ŞENER |
Uğurladım babam ile Anamı
Oturup ağladım Konya garında
Hasret oku yaraladı sinemi
Yaramı bağladım Konya garında
Hep düşünmüşümdür neden acaba trenler çok daha fazla duygulandırıyor yürekleri? sizin o duygularınızı yaşayan bir yürek olarak çok iyi anladım.vefalı duygulu yüreğinize sağlık,duygulu içli dizeler başarılarınız bitimsiz olsun dost yürek selam saygımla.