Ne bahtıma zorum vardı..
Ne bahtıma zorum vardı ey dağlar
Gönül ağlar yürek ağlar göz ağlar Gidipte sevmişim asi dilberi Hüsran oldu gülşenimdi öz bağlar.. Bir kınalı ceylan sanıp yaklaştım Gül teniyle nefesiyle koklaştım Saçın teli siyah idi aklaştım Kıran oldu gülşenimdi güz bağlar.. Etme dedim göz göz olur yüreğim Uzaklara gitsen bile göreyim Sensiz mahsun akan durgun dereyim Boran oldu gülşenimdi buz bağlar.. Dert dökerim göğün parlak ayına Gönül geldi sevdalı bir oyuna Sanki bastım can alıca mayına Viran oldu gülşenimdi toz bağlar.. Yakar durur deli korun ateşi Doğmaz olsun atıp vurun güneşi Bu gönlüme yâr olmadı ne eşi Buhran oldu gülşenimdi yoz bağlar.. Karalara bağlanmışım ak olmam Can yakacak zalim yaya ok olmam Aşiyanı kuramadım çok olmam Hicran oldu gülşenimdi tuz bağlar.. Şair:İsmail Kurt 26.01.2012 |
İfade güzelliği,akıcı ve uyumuyla dökülen duygular...
Okurken haz veren şiirdi
Tebrikle
Sevgiyle kalın