PARİS ŞİİRLERİ -4
Arıyordum özgürlüğe giden yolu
İnsan yüzlerinde değil gökyüzünde Arıyordum küçük beyaz bir bulutu Boğularak uyandığım o saatte Beni avutan o küçük bulut muydu Bir aşk bile yoktu yıkan ve onaran Bir aşk pırıl pırıl yağmur sularından Paylaştığım bir şey yoktu bu şehirde Şiirin bittiği yerde başlayan ne Çocukluğum muydu içimde sızlayan Ve hayatın artık geçip gittiğini Anlıyordum derin akan sular gibi Kopmuş köklerimden çarparken rüzgarda Gece bir uçurum gibi başlayınca Boğuntulardan çıkardım bu şiiride Kimse yok Akdeniz ağlıyor sadece Garip ve yitik bir sonbahar gününde Anlamların hızı biçimi aşarken Ağlamaz kendi uçurumuna düşen Boğulan kendinin labirentlerinde |