MIZIKA
Karlı gecelerde küçük istasyonlarda
Düdük çalan trenlere bayılıyorum Tül perdeler ardında kadınlar gülüyor Tutup pencerelere tırmanıyorum Bir şiir söylüyorum sonra bir şarkı Sonra oturup ağlıyorum Sonra bir güzel çiçeklenip Sokaklarda mızıka çalıyorum Bu kente her gece yağmur yağıyor Ve ben her gece yeniden ölüyorum Bu tren oraya gidecek gizlemeyin Ne derseniz deyin ben biniyorum. |