KONYA DESTANI
Sabahtan vardım Konya’ya
Baktım cihana uyanık. Kimi binek, kimi yaya, Baktım meydana uyanık. Şehirde herkes ayakta, Kepenkler kaldırılmakta. Asker, mektepli sokakta, Baktım her yana uyanık. Sabahtan akşama kadar, Didinir, terler, çabalar. Uyanık bütün babalar, Oğul, kız, ana uyanık. Konuşursan bir kelime, Kavuşursun bin selama, Lafında şive var ama, Fikirde mana uyanık. Karatay, İnceminare, Dolaştım hep birer kere. Her köşeye, her esere, Bakındım rana uyanık. Alaiddin tepesi’ne, Çıkdım tarihin sesine. Selçukların türbesine, Baktım, amenna, uyanık. Baktım tarihe, zamana, Baktım Alaiddin Han’a, Baktım o büyük insana, Kılıç Arslan’a uyanık. Görünmez bir debdebede, Gönüllerden bir türbede, Yeşil üsküflü kubbede, Uyur Mevlana, uyanık. Tecerim bu nasıl hülya, Uyanıkken gördüm rüya, Eski Konya, Yeni Konya, Göründü bana uyanık. |