DAVET
Birden bire sanki çıplak
Bir oyunuyla hafızanın Bir kuş sesi çırpınarak Düştü bağrına hazanın. Her bahçenin yabancısı Ve her ümidin üstüne Bir ses ki, sonsuz acısı Güllerin üzüntüsünde. Araştırdı bir baharın Unutulmuş kokusunu. Ay ışığında dalların Rüya dolu uykusunu. Bir akşamın beyaz fecre Gönderdiği kanlı haber: Herkes ömründe bir kere Bu zalim davetle titrer. |