GEL DİYEBİLSEN EĞER
Güneşi bağlamışlar, sensiz geçmiyor zaman,
Kalbimin ortasından vurulmuşum ben meğer. “Unutup da her şeyi, koşar gelirdim inan, Bana bir kez gönülden gel diyebilsen eğer*.” Sensiz sarhoş gibiydim, boşa geçti yıllarım, Pınarlarım kurudu, öksüz kaldı kollarım, Birkaç adım atsaydın, uzar mıydı yollarım? Bana bir kez gönülden gel diyebilsen eğer. Belki pişmansın sen de, içinde vardır sızı, Yaran küllense bile içinde kalır izi, Dünyalar bir olsa da, ayıramazdı bizi, Bana bir kez gönülden gel diyebilsen eğer. Ağlasan da faydasız, sil gözünün yaşını, Hasret yüklü dağların duman sardı başını, Bağrıma basar mıydım bunca sabır taşını? Bana bir kez gönülden gel diyebilsen eğer. *İlkan SAN : Diyebilsen- Dua’dan Beddua’ya |