O TEMMUZLAR
Nereye gitsem karşıma çıkıyor ansızın
O temmuzlar, gözlerine benzeyen bir kızın O temmuzlardı karanlığı sevdiren bana Parlarken uzaklarda ışığı bir yıldızın Otlarla, böceklerle uyuduğum günlerdi Simgesiydim sonsuz bozkırlarda yalnızlığın Şimdi unuttum bütün adları ve yüzleri Yüreğimde yangınları kaldı temmuzların Solumak, bir daha solumak o temmuzları Güzelliğine vararak çok eski yazların |