Tanıyan Bilir...
T endeydi ruh sen önce, bilmedin,
A ğaran sabahlarında, kırlaşmış saçlarındaydı görmedin, N e faydaki elinde yitirdiğin lokmaydı, fark edemedin, I rak kalırsın insanların içinde ama bir okadarda yakın, hissedemedin, Y ansıyan silüetindi, belki bir melek yada bir şeytan, uzansan bile dokunamazdın, A nlamını yitirdiğim tüm şiirlerimdeydi, kalemi elime alıp yazamadığım, N e gecemdeydi nede gündüzümde, şah damarım kadar yakınım... B ilinmez sorulan sorularının cevapsızlığı... İ şitilmezsin bir süreden sonra haykırsan da dünyana, L ayıkını bulduğunu düşünür dostu düşmanın, İ çindeki fırtınanı bilmeselerde, bakan kem gözlerin, R ıhtımın bir köşesinde durdukça, senı tanıyan bilir... . . . e.y... |