VAY BENİM DEDEM
Yaşlanmış, kimseler ona bakmıyor
Odun atıp sobasını yakmıyor Torunları sözlerini takmıyor Yalnızlığa mahküm vay benim dedem Eskiden aşardı koca dağları Dolaşırdı bahçeleri bağları Geçti artık gençliğinin çağları Yalnızlığa mahküm vay benim dedem Otlatırdı onca çok koyunları Bana anlatırdı hep oyunları Bitmez gayrı bu hayatın efkarı Yalnızlığa mahküm vay benim dedem Yırtık elbisesi üstü perişan Yok kimsesi bir halinden anlayan Ah ile vah ile geçiyor zaman Yalnızlığa mahküm vay benim dedem Dedem benim Hayatta iki gerçek dostun var. 1.Yaradan ALLAH 2.Para Gerisi yalan |
Şiir olarak güzel ama benim aileme uymuyor,
bizde dede can idi onun mutlu olması bize yetiyordu.
ama Mevlam yanına aldı.
Eğer dedeleri olup ta onların duasını almayanlar var ise ben acırım onlara,
büyükler evin bereketidir,misafiridir en önemlisi Rabbimin emanetidir.