sana uzak ellerim
boynu bükük kaldı sözlerim
gökkuşağının ışığına takıldı gözlerim
anlatamadım derdimi bir türlü hayatın bakışlarına.

işte hayat ellerde ateş
sözüm kan olacak
dağlar duysaydı sesimi.

dudağımda güneşin izi
hayalimde ise sen
aklımda kaldı
adın.

ben yanarım
takvimde kopan her geçen sensiz güne
zulmettim kendime.

güne gün demem
batan güneş doğmayınca.

geçmişi unutma
yürekler dolu acı darıldım geçen günlerime
öfkeme kızdı duvarlar.

göksüme yaslandı yanık türküler
sen yoksun dedim
sazımı astım duvara
bakmadım hiç gözyaşıma
acısı düştü ölüm gibi içime.

hasret çekenin yol gidenin yürek sevdanın
varsa dünyada ölüm dökersin gözyaşı
günler ayları aylar yılları kovalar gelen gideni aratır
hep anarsın geçen zamanı
sonu ölümse
yer gök kara toprak
ben yanarım
içim kanağlar yokluğuna...


Hüseyin,
Yaşamın süreci odur,ne yapsakta zamanı durduramayız,her geçen daika ömrümüzden gider,gün gelir musalla taşında kılınır iki rekatlık namaz olur.Cahit Sıtkı tarancı'nın dediği gibi:Geç fark ettim taşın sert olduğunu su insanı boğar ateş yakarmış.İşte böyledir.Yaşam bir göz açıp kapanması kadar kısadır.Güzel bir şiir okudum kutlarım.Allah emeğinizi zayi etmesin...Sevgi ve saygılarımla...