UnutkanlıkŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Mazisini hatırlamayan bir toplulukla ruhlar da beştaş oynar...
Büyük ihtimalle
Bir kış günü doğdu Büyüdü göz açıp kapayıncaya kadar Evlendi Çoluk çocuk Derken Emekli oldu bir kamu kuruluşundan Ve öldü Çocukları Ortaklaşa Mermerden bir mezar yaptırdılar Doğum tarihi Ölüm tarihi de yazıldı bigüzel Bi kaç çiçek diktiler Suladılar gittiler ... Beyaz bir duman Melekler filan Karşıladı öteki boyuttaki ahali Ölümüz biraz şaşkın Biraz utangaç Selamladı başıyla kalabalığı Kalabalığın içinden İri kıyım Göbekli Duruşundan belli ki Oldukca kıdemli Bir ruh öne çıktı "Hoşgeldin çömez"dedi "Geç şöyle Kaydını yapsınlar da Tartıya git sonrada Bir fiş verecekler Kaybetme sakın Üstünde yazacak darasız ağırlığın" "Boku yedik"diye düşündü ölü "Bir deri bir kemik Ne olacak ağırlığımdan" Devasa bir terazi Elektronik "Cızzzt Dııırrrt" Öndeki deliğinden Uzun bir liste Rakamlar Oranlar Yüzdeler Aldı fişi Götürdü deminki şişkoya Şişko elini çenesine koyup Yukardan -Umursamaz- okudu rakamları "Hımm"dedi "Türksün heral" "He"dedi ölü "Nerden anladın" "Terazi" dedi şişko "Hafızanı okudu Sıfır hafıza Bir balıklarda olur Birde sizlerde Sen şimdi Öldüğünü bile hatırlamazsın " savrulmalar aralık 2011 |
Bize aptalsın dendiğinde biz bu sözün altında yatan dost tokadını anlamıyoruz yazık ki. Olayı hemen vatan millet sakarya'ya getiriyoruz. Değil işte. İşin rengi öyle değil. Aşığım ülkeme. Milletime aşığım. Soyuma sopuma... Ama bu aptalca unutkanlıklara bir o kadar da kızgınım işte. Unutuyoruz. Her şeyi ama... Aslında tuhaf ve acı olan bir şey daha var ki kendi vatanını satanlar yazık ki yine bu vatanın evladı olanlar. Yani diyorum ki bazen bir o kadar da ruhsuz bu millet. Bir o kadar da duyarsız! İçim acıdı okuyunca. Ne zaman adam oluruz biz...