KIRIK YÜREKLER
Bir çocuk gördüm yetim perişan üstü başı.
Sitem dolu yüreği dinmiyordu gözyaşı. Bir çocuk gördüm öksüz, hayatta yalnız kalmış. Acımasız dünyanın acısından usanmış. Yaşları henüz küçük biri onbeş biri on. Bir öğün ekmek için çekilecek yük bir ton. Öksüz yetim kardeşler çare yok taşıdılar. Gözyaşlı gönül kırık etrafa bakındılar. Simsiyahtı yüzleri kömürün karasından. Merhametli yürek yok insanlar arasından. Ne yatacak bir ev var, ne ısınacak soba. Nerde şefkatli anne, hani acıyan baba? Dağılmış aileden arta kalan çocuklar. Ne sevgiden eser var, ne görünür ufuklar. Yaralı tomurcuklar, gül açmadan solacak. Sevgiyi bulamayan intikamı alacak. Kimse sahip çıkmıyor, o ağladı ben yandım. İnsan olmak şerefse bu şereften utandım. Bu vebali kim taşır, bu sorumluluk kimin? Yaralanmış gönüle, çare hangi hekimin? Ne söyleseniz bize, elbette haklısınız. Biliyorum çocuklar günahsız ve paksınız. 12/11/2005 Yaşar TAŞKESEN |
Maaşın kaymaklısını milletin vekili almış.
Görürmü bunlar garip kalmış bu çocukları,
İdare maalesef sınıfta kaldı ayyuka çıkmış hataları...
Yüreğine sağlık Yaşar Ustam...
Tebrik ederim.