Yine mi alevlendi..
Kerpiç duvarların çevrelediği
Evimin tahta oymalı kapıdan girdiğinde Eğreti kapı gıcırdayarak açıldığında Sardunyaların, şakayıkların güzelliğinde Avlunun ortasında endamınla duruşun Kedimin sessizliğinde içeriye girişin Sana özel penceremin yanına gelen o kokun Bir şeyler mi olacak bugün de bilmiyorum Karşılamaya bile gelemeyişim donuşum Arnavut kaldırımı dar koridordan açılan Ardardı iki odadan oluşan vagon misali Oturduğum bir kulübeydi geldiğin yer Penceremin dibinde eski usul tahta kerevit Başucuna duvara dayalı dört köşe masa Masamı örten yeşil muşambanın üzerine Kurumuş vazonun içindeki koyduğun çiçekler Yıllarca boya görmemiş gördüğün odalar Tavana bakıp ampulü göremeyişin Duvara asılı gaz lambası Güneş belki son kez ziyaret etmişti Sen gelişinle mi aydınlanacaktı İskemleye oturmayı son anda fark edip oturdum Gaz lambasını ateşlemeden de aydınlandı odamız Arka odaya geçti ve kısık sesle çağırdı Seneler önce terk edip gittiğin bıraktığın Yatak odası yatağımız olduğu gibi Ağlıyordu ben gibi biliyordum Sarıldın sarıldın hiç bırakmayacakmışsın gibi.. Sami Arlan.. |