3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1536
Okunma
Gecenin bir yerinde uyandırdı,
Sessiz bir çağrı, direnmedim hiç.
Kalem kağıt bekliyordu, tebessümle.
Elbette çaydanlık ve demlik de
Özlemin doldu , odama ışıkla.
Üşüyen ellerimi ısıttım,
Sarıldım, demli ince belli cama.
Çektim içime kokusunu.
İlk yudumda, gelip oturdu,
Önce gözlerin sonra yüzün.
Anlatmalı, o sevdalı bakışlarını,
Sessiz mırıldanan kelamlarını.
Ne etmeli, nasıl anlatmalı,
Kalem düşünürken, inceden,
Gözümü alıp hayalimden,
Baktım ki yazmışım çoktan,
Kelam, çoktan düşmüş kağıda,
Ve ben zaten anlatmışım seni.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz