Zincire vurabilseydim keşke.
Ömür sermayemi tüketen,
Ve su gibi akıp giden zamanı.
Yakalayabilseydim biran,
Hasret ateşiyle yanan sigaramdan,
Uzun ince yollar misali,
Süzülüp giden dumanı.
Gönül yaramdan yükselen feryadımla,
Bir anda susturabilseydim,
Bir ölümlünün son nefesteki,
Sessiz çığlığını andıran,
Ve her gece
Yalnız benim için çalan
kemanı.
Unuturdum o an,
Beni hayata küstürüp,
Canımdan usandıran,
Bir İlahi hikmet,
Ya da dünyevi bir ceza olan,
Ve hiç paylaşmadığım,
Yalnızca benim kalan,
Çaresiz derdimi unutur,
Hayaller kurardım,
İçinde ayrılık olmayan.
Bir çiçek arardım,
Öyle bir çiçek ki,
Hiç kuruyup solmayan.
Ve ne yapar,yapar bulurdum.
Sonra onu alır,
Gönül bahçeme dikerdim.
Can alırdı kanımdan.
Taze bir bahar sabahı,
Kıpkırmızı açarak,
Şahidim olurdu,
Sana olan aşkımı,
Kokusuyla saçarak.
Öylece kalması için dua ederdim.
Sevdamın sembolü bu çiçeği,
Düşüme ortak olup,
Seninde görmeni isterdim.
Sonra,
Bir daha açmamak üzere,
Yumup gözlerimi,
Şu fani dünyadan çeker giderdim...

İsmail SIKICIKOĞLU
SAVAŞTEPE/BALIKESİR