Merhaba Hayrunisa hanımefendi…Bu sabah şiiriniz sayfama düştü…İstanbul’da görevde olduğumdan rahat okuyamadım…

Bu yüzden geç yazmak durumunda kadım….

Şiir nadide sözleri ve sesinizin anlamıyla bütünleşerek paylaşımcılardan gereken dönütü almış zaten…

Aşk sözcüğü, kendine özgü anlamıyla sevenlerin en büyük sığınağı ve teselli kaynağıdır…

Onun gizemli etkisi altında kalan yürekler….hem acıyı hem de mutluluğu birlikte tadarlar…Kimi zaman zemherilerde üşür yürek….kimi zaman yangınlarda titrer….

Aşk öyle anlamlı ve olmazsa olmaz bir sözcüktür ki…tatmayanlar bedbaht…tadanlar mahzundur….

Başlangıcı tatlı…sonrası hüzün ve göz yaşıdır…

Diğer yandan sevgi en katı kalpleri bile yoğurarak;

ipekleştirir…

hassaslaştırır…

duygulu….

nazik…

sorumlu….

saygı gösteren…

değer veren…

kale alan..vb. bir kimliğe bürünür….

Böylelikle sevenlerden kimselere zarar gelmez…

Seven herkesi kucaklar…

Hep kendisi özveride bulunur…

Acı ve sitemleri seçerek kendine….mutlulukları…huzuru ve vuslatı sevgiliye takdim eder…

Sevginin girdiği kalplerde çiçekler açar…dikenlerin..kaktüslerin…nefretin ve kinin yeri olmaz bir daha…

O yüzden seven yürek melenkolikdir…sarhoştur…kendinde değildir….yerinde duramaz….

Kah yıldızlarda…kah yangınlarda gezer…

Aklına gelen her çılgınlığı yapmaktan geri durmaz…

Kendisinde olan;

hümanist duyguları…

hoşgörüyü…

sevecenliği…

duygusallığı…

hassasiyeti vb. herkese bulaştırır…

Herkesin acısını alır, onu sevginin ateşinde pişirerek lezzetli gıda gibi geri verir…

Dokunanları kendisi ile birlikte pembe dünyalara taşır…rüyalarında bile mutlu eder…

O kadar pozitif düşünür ki Polyanna misali en ufak bir mutluluk kırıntısından dünyalar kadar mesut olur…



Şiirideki seslendirmeniz de bir başka farklı bu keez…

Daha içten…sahiplenerek…yürekten icra etmişsiniz…

Ne de olsa kendi eserini insan daha isabetli tahlil edebilmekte…hatta nüanslarda bile o kadar ilginç detaylar var ki….

Şiirin benliği ile resital yapar gibisiz…

Aşık bir yüreğin bahtıyarlığı içinde, tebessümleriniz satırlara bir yıldız yıldız nufuz etmiş…

Mutluluk kahkahalarının sönen nefeslerini sezdim…sözcükleri usta bir orkestra gibi yönetmişsiniz…dizelerde anlam olarak okunan duyguları bizzat yaşamışsınız…kendini şiire vermek böyle bir şey olsa gerek….


Şiirin içeriği de çok anlamlı ve bildiğimiz nostalji türünden…ancak daha amatör ruhla…daha sahiplenerek bir kendini adamışlık düşüncesi hakim:

gecelerde onu düşünüyorsan
onunla yatıp onunla kalkıyorsan
her dem yanı başında hissediyorsan

hep onu düşünmek…onunla hemhal olmak….işte sırılsıklam aşık olmak bu….

teninde dokusunu
esen yelde kokusunu
yağan yağmurda yerde gökte
her yerde onu görüyorsan

Her yerde onu görmek ve yaşamak…..Sonra da yudum yudum içmek….Aşkı kanına karıştırmak…Ateşi ile…kavrulmaları ile zehirlenmek….

Kendini kaybederek adeta O olmak:


Daha ne söylenebilir ki…

Aşk anlatılabildiği kadar güzeldir…Çünki tam anlatılamaz…Ancak yaşayanlar bilir..Yine de tam olmaz….Anlatımdaki başarı aşkı orijinaline yakın anlatabilmektir…

Sizin şiirinizde bunu farketmek zordeğil....

Paylaşımcının duygularına;

haz vermek...

böylelikle fezada gezdirmek…

yakmak…

acıtmak…

ağlatmak…

ve nihayetinde mutlu etmek…

Neticede sevgi ile söylenen;sen aşık sın arkadaş...ne anlamı bir tümce...

Nadide sesi ile aşkın gizemli labirentlerinde;

ürperterek gezdiren…

ağlatan…

güldüren…

acıtan…

şaşırtan...

Yüreğimizin pencerelerini bilinmeyen duygulara taşıyan…

Sevginin gizemlerinde eriten…

ıslatan…

bir kuş yüreği gibi titreten…

bir kelebeğin dokunuşları kadar hassaslaşıran…

Diken gibi batarak haz verdiren... gül gibi içerimize damlatan …

Paylaşmaktan mutlu eden yüreği…kalemi... ve sesi tebrik ediyorum efendim…saygılarımla …