…’Gül de vefa çok, dost bülbülün vefasızlığı yakar
…Ruhta sevda çok, nefse aldanıp hillesine kanar…’



Kimseler bilmez, ne ahval üzerinde yandığımı
Harlı ateşken, yanardağ gibi sönüp kaldığımı

Ne bir tad aldım, ne de huşu içinde yola vardım
Deli biçare, dolanışta boşlukta yuvarlandım

Köküm de tutmaz, ağaç gibi tez elden de budandım
Hak servetinde, gönül sonsuzca yaşayacak sandım

Can mı gülmedi, yardım için sevgiyle uzatışta
Hak deryasınca, söküşte tuttuğum da yazda kışta

Bir an sıcacık, yürekten sardığım da bir fakiri
Nimet içinde, yaşatığım da sildim içten kiri

Hasetliğimi, hep çürüttüm kör nefsisle yarışta
Kovdum içimden, melun iblis hakirini atışta

His deryasında, vefa sevgiyi gönlümüze saçar
Ruh güzelliği, set tanımaz yılanı da kor naçar

Yoksul bir ömre, umutlar bin derya olsa neylesin
İyliği gizle, bu âlemde bırak halık söylesin

Tutuğun her el, her tür kapıya anahtardır açar
Haktan ayrılma, yaklaşınca Allaha şeytan kaçar

Burda almazsan, bırak ki Hakk’ından çok isteyesin
Doğru at adımı, işte elden bahane bilmeyesin

Hep bilesin ki, veren el cennette giden bir yoldur
Kulun hakkından, rıza kapısı kaçarsan çok boldur

Alan bir elin, hikmeti kurtuluşa tek çaredir
Gel Hakk’a sığın, yaratandan kaçış içe yâredir

Her tür nimetten, keseni varışta gel sen de doldur
Hak kapısında, tövbe edenler için af çok boldur

Faydası yoktur, son pişmanlık kopuşta bir haredir
Kabir’e giriş, hayatın bitişinde son perdedir…




(20.12.2011)AZAP…



DOST GÖNÜLDEN:

Evet,
Dost son pişmanlık fayda vermez,
Hele bunu bilse herkes.
Pişmanlığı sona kalan,
Ravza-i cinanda gül dermez.....NECDET EREM