Yalnızlar yalnızıyımDostun en iyisini arasam kavun değil Beni kitaplarından sildikçe yaşıyorum Hiç bir insan başıma asla firavun değil Bütün acı gerçeği bildikçe yaşıyorum Başım dimdik dolaştım sanmayın ki yılıştım Düşe kalka hayatta yaşamaya çalıştım Derde kedere gama küçüklükten alıştım Düşmanlarım halime güldükçe yaşıyorum Hor gördüler kimi gün yüzüme bakmadılar Soğuktan donuyorken kalbimi yakmadılar Nehirimden su gibi çağlayıp akmadılar Yüreğimi ikiye böldükçe yaşıyorum Her darbeye tahammül ede ede bu yürek Bırakmadı deryada ne bir sal ne de kürek Yalnızlar yalnızıyım fazla söze ne gerek Uzun lafın kısası öldükçe yaşıyorum azaptar |
Bırakmadı deryada ne bir sal ne de kürek
Yalnızlar yalnızıyım fazla söze ne gerek
Uzun lafın kısası öldükçe yaşıyorum
bu finale ne demel i şimdi
duygularıma tercüman olan bir şiir
tam benlik bir finaldi
kutlarım mustafa hüzünler dizelerde kalsın inşallah.