Beklemek kar etmedi, nasip sükût ettirdi!Artık Ne sabır var, Ne mecalden kaldı bir hal Hazan her bir yanımı kuşattı, Nerdesin hala niye habersizsin yar Umutlarıma sessizce Karlar yağar, yüreğimi yakar Nefesim olsa ne yazar, sinem Sancılar içinde ıstırapla yaşar ve ağlar Yıllar alıp götürdü Hevesimi, şevkimi, ümitlerimi Beklemek kar etmedi, sükût ettirdi Bu bitap melalimi, yalnız kalbimi Ne teselli Şerh etti, sürur zerk etti, Ne sabır har eğledi kanaate yetti Yüreğime güz sökün etti, Gözlerimin yaşı vefa için şikâyet etti Vurmayın yüreğime, Suskun melali ahvalime Aldırmayın çaresizliğime, alay Etmeyin kimsesiz kalbimin sezgisiyle Hamiyete Boş vermişliğime, aşk için Elemle hemhal olduğum kaderimle Ne dumanım kaldı, ne korum, hüzün Bir başka seslendi boşlukta kalan gözlerime Ey sevgili artık Neyleyim, sessizce çekileyim Bahtım için sabırda ikamet Ederek, kalbin için selametler dileyim Bu yorgun yüreğime Nazarın dokunmadan göçüp gideyim Umutla filizleneyim, sürurla vuslatı Terennüm edeyim, kısmet değilmiş neyleyim Bir zamanlar ışıktın, Pervaneydin halin dilinde Esini şad eden nefesin azizliğinde, Hülyaların açılmış haz mümbitliğinde Her nefesin Eşiğinde, titreyen kalbin Ümide abat olan filizlerinde Renklerin asudeliğinde, Şevkin heyecan bahşeden iksirinde Tutku muydu alıp Götüren, şimdi hicrana sevk eden Nasıl bir yakarıştı, suskun duvarlardan Öteye geçmeyen, gözyaşı döktüren Yalnızlığın busesinde Hüzünle nefesi bitiren, mecali yok eden Hıçkırıklar içinde inleten, gönül lehçesini Şerh edemeden öteye göçüren elem Mustafa Cilasun |
Vurmayın yüreğime,
suskun melali ahvalime
Aldırmayın çaresizliğime, alay
etmeyin kimsesiz kalbimin sezgisiyle