De Ana
Kınalı ellerin çatlamış yer yer,
Nerdesin sen, hangi halde? De Ana… O yorgun bedenin ne içer, ne yer? Nerdesin sen, hangi dalda? De Ana… Bir kenara oturup da durmadın, Sen de eller gibi hayal kurmadın, Şu altına yırtık bir çul sermedin, Nerdesin sen, hangi yolda? De Ana… El kilim dokurdu sen se bizleri, El kitap okurdu sen se yüzleri, El bahar dolardı sen se güzleri, Nerdesin sen hangi gülde? De Ana… Yüzünde hayatın derin koyları, Geride bıraktın nice ayları, Unuttun mu bayramları, toyları, Nerdesin sen, hangi ilde? De Ana… Acep sağlam mısın yoksa hasta mı? Yorgun gönlün gam, kasavet, yasta mı? Kulakların haberde mi, seste mi? Nerdesin sen, hangi yelde? De Ana… Küçüktüm, taşırdın beni sırtında, Eylül oldun karakış’ın martında, İnce tüldü yorganın da, örtün de, Nerdesin sen hangi gölde? De Ana… Sabah erken kalkar inek sağardın, Üstümüze rahmet olup yağardın, Köşkler ne ki? bir gönüle sığardın, Nerdesin sen hangi dilde? De Ana… Gafilim günümü gün ettim durdum, Uyandım geciktim gerçeği gördüm, Ana dün rüyamda halini sordum, Nerdesin sen, hangi çölde? De Ana… 17.04.2008 Kütahya KIYMETLİ YORUMUYLA ŞİİRİME HAYAT VEREN SEVGİLİ BÜYÜĞÜM, DEĞERLİ ÜSTAD ÇETİN KABAK a SONSUZ MİNNETTARLIĞIMI ARZ EDERİM. |
El kitap okurdu sen se yüzleri,
El bahar dolardı sen se güzleri,
Nerdesin sen hangi gülde? De Ana…
Söz kelam ana olunca yürek başka çarpıyor.İçimi titreten yorumla mütiş güzel dizeler okudum.elinize yüreğinize sağlık.