İyi bilinen bir merhumun
Toprağı gömerken içine
Ta dibine
Ölü bir perde
Kapanamadan daha
Rüyasını unuttuğu son kurşunla
Yeniden gizlenmiş
Giz-lediler
Giz-ildiler

Boyun eğmek için
Toprağa
Daha çok erken
Önce boyun lazım
Sonra boyunduruk
Sonra açlık
En önce korku
Tabii ki tasmalı bir korku
tabii ki ne kadar biat varsa
sırtımızda yazılı
hepsi bir ibadet
tükenmeden tüketeceğiz

Teni gösteren bir zevk
Hep o tüylü çıkıntılar
Savaş biter bitmez sevişen özlemler
Ustaca istiflenmiş öykü tortuları
Tüm yollar havada asılı bazen
yörüngesini şaşırmış yeryüzü gibi


Bazen en iyi doğum
Dağı dinlemektir
Ama susarak alçaktan
Heybet küçültür çünkü
mavi en son ne zaman maviydi?
önce bu renklerin tadına bakalım
sonra boyumuzdan büyük düşler kuralım

Her harf düşümünde
Kimi yanılır
Kimi yoğrulur
Ortasındakiler cennetliktir
Ölmek için denemeye fırsatları olmaz
İşte öyle
Hezeyan bir Haz bataklığı işte

Karanlık bir akıntı
boynumu yalayarak geçip de
sicim gibi yağan
h
a
r
f
l
e
riyasız Ateşin en körpesi havada
Kim yakalarsa
En uzağa o ölür...



Oktay Coşar