•´¯`•.♥.•´¯`•.¸¸.•.•.¸¸.•´¯`•.Herkesin bir unutulmazi vardir… Onu içinde yasatmak için herhangi bir seye ihtiyaç duymazsin.
Sen yasadigin sürece o da senin içinde bir ateş gibi yasar.
Büyür beslenir… Onu hatirlamak ya da unutmak için çaba sarf etmene gerek yoktur.
Zaten çabalasan bile sonuçsuz kalirsin…
Hatta öyle ki; kiminle yattigin kiminle uyandigin kime ‘‘seni seviyorum’’ dedigin ya da kime asikmis gibi davrandigin önemsizdir.
Unutamazsin…
Çünkü yasanamayanlar vardir hatiranda.
Ilk baslarda fark edemezsin ama sen git gide o olmuşsundur artık…
Herkesin… Ama herkesin bir unutulmazi vardir.
Çogu zaman seneler geçer ve yüzünü bile unutursun!
Her sorana unutmak istedigini ya da unuttugunu söylersin.
Çünkü sevgin bir yalan olmustur ve yalan söylemeye mecburmus gibi hissedersin kendini.
Yine de gerçekten unutmussundur yüzünü…
En sevdigi yemegi rengi ve daha nicelerini.
Sonra kizarsin kendine.
Neden unuttugunu sorgularsin içten içe.
Oysa ki tüm amacin onu unutmak degil miydi?
Neticede dürüst olamazsin…
Zaten onu tanidigindan beri kendin olmamissindir asla. Sadece kendini kandirirsin…
Herkesin bir unutulmazi vardir…
Adini asla unutmazsin mesela!
Seni eskiden beri taniyanlar da unutmaz.
Çünkü her sarhos oldugunda onun adini sayiklarsin.
Sana ne yasattigini hiç biri tam olarak anlamaz ama sen ondan her zaman kötü ve asagilik olarak bahsedersin.
Yani yine yalan söylersin!
Bir de tarihleri unutmazsin… O tarihler gün/ay/yil olarak hafizanda mutlaka yer isgal ederler.
Daha sonra da tüm ruhunu ele geçirip bir çilingir sofrasinda masaya dökülmeyi beklerler…
Herkesin bir unutulmazi vardir! …
Ve en yakin dostlar bile damarina basarlar en ummadik zamanlarda.
Sorarlar sana… “Bugün sana gelse ne yaparsin?
“ Yüzüne önemsiz bir tavir takinip hazir cevap olursun birden bire. “Asla!“ dersin… “Asla kabul etmem!“
Herkesin bir unutulmazi vardir! …Ve sen yine yalan söylersin..!•´¯`•.♥.•´¯`•.¸¸.•.•.¸¸.•´¯`•.