VUR CANgözlerinde, mısralar dizerdim sayfalarca yitip giderdim. artık yazamıyorum neden mi? gözlerinde, gözlerim kendini yitiriyor. bir dolu çise içinde önünü bile göremiyor. bir denizin içinde, yosundan ağların arasına sıkışıyorum. her yanımı saran yosunlar içinde, ne yazacağımı bilemiyorum. sözcüklerim, sulara gömüldü can... dizelerim, sular içinde... yüreğim, onu bir bilsen, onu bir bilsen can! su yakar mı insanı öylesine bir yangının içinde... benden uzak, sözüm geçmiyor artık laf dinlemez oldu . ne susturabiliyorum ne de konuşuyor. gel-gitler içinde , bir beşik bulmuş kendine sallanıyor can, sallanıyor... ve dar ağacının eşiğinde, bir tekme indirecek adam arıyor. vur can! bari sen vur ki, canı yanmasın..! Sündüs ARSLAN AKÇA |
kutlarim. siirinizin hüzunlu bir yani var. Dogal olani bu icimizde,
geldigi gibi yazmaliyiz. selam ve sevgi ile......