günaydınsabah ışığım, aydınlığım içimdeki karanlık çözülüyor seninle yeniden kuruluyor her sabah dünya evimin penceresinde dünden kalmış günahlar kesik bir öksürük gibi yakıyor boğazımı kokluyorum arınıyorum iyi geliyor demliğin tütsüsü... seviyorum ne varsa elimde kırık dökük topluyorum birleştiriyorum bir oyun gibi her sabah bin bir ümit kıyamıyorum hepsi can parçası... balkona gelen kuş çöpün yanındaki köpek sevginin en hası olmasa da verecek ekmek uğramadan geçmiyor yegâne dostum öğret bana nasıl olmalı sevmek yüzüm ve ellerim yıkanıyor kirlerinden akıp gidiyor dün kalmıyor havluda izi alıyorum içeriye bugünü usulca açtığım perdeden ışığım , aydınlığım her sabah eksik olma penceremden |