sana senden uzak olmak gibi birşey bu. ellerimin dokunduğu ama hissedemediğim sadece kendimi kandırdığımbir duyguydu bu.
uzansam ordaydın ama hiç uzanamadım.
her defasında bir adım daha atmaktan korktum ben.
o bir adım beni hep daha ve daha uzağa attı senden. attığım her adımda benden koşarcasına uzaklaşan bir bedenin vardı çünkü.
baksam ordaydın baktım ve göremedim. bizi ellerimi sımsıkı tutan ve bu eller benim diyen adamı göremedim.
sen sandığım kişi öyle özel ki sen sandığım kişi öyle mükemmelki onu yıkıp geçemedim.
aşkın büyüsü ya bilirsin kör etti gözlerimi.gösterim tarihi belli olan ama hiç bitmeyen bi öyküydü istediğim.
herkez bilsin görsün dediğim. ama şimdi yok. saatler hiç. takvimler almış başını gitmiş.
bir o ilk anı hatırlıyorum gerisi yok gerisi boş gerisi sen.ben seni sevdim sonsuzum. sarıp sarmalayıp hem herkeze ilan etmek isteyip hemde bişey olur korkusuyla sevdim.
şimdi gidiyorum yıktığın şehirler kırdığın duvarlar ezip geçtiğin sen dediğimhayaller.
hepsini içimde bırakıp gidiyorum. çünkü kalmaktan korkuyorum.
kalırsam sen sandığım sevdiğim benim dediğim sonsuzumu değiştiriceksin. ve elimde hayata tutuncak bir dalım kalmıyacak.
içimde bir aşk bırakıyorum
kalbin kalbimde...göksenin karaman.