ZARİFTİR KÖYLÜZARİFTİR KÖYLÜ Acı ve ölüm kırk başlı çıra derler, Her gün sönermiş biri, Külleri kalır hatıra! Zariftir Anadolu insanı Kaybı’na öldü diyemez, Der biz sakladık onu, Yakındır mezarlıklar köylerde Ziyaret ederler, gelip geçerken, Unutmazlar ölümü! Zordur Anadolu’da yaşam, doğaldır her yaptıkları Paylaşmayı iyi bilirler, Onlarca kilometre gezidir onlar için Köyden köye giderler yardım için İmecedir yardımlaşmanın adı, Bilirler yardım ettikleri kadar yardım alırlar Ne ekerlerse onu biçecekler, Ürettiklerinin fazlasını, pazara götürüp satarlar Katkıda bulunurlar eşlerine, evlatlarına Edep edip, büyüklerini sayarlar Yaşlılarını huzurevlerine bırakmazlar, Bilirler merhamet etmeyene merhamet edilmez Bu acıya dayanamazlar Düğünlerde de cenazelerde de başköşededirler Geçmez yollarından yabancı, Tanırlar uzaktan birbirlerini yürüyüşlerinden Ormanda bile, bilirler yeni fidanları, Yoktur çevrelerinde, Ellerinin değmediği, Razıdırlar sıcak bir eve, olsa da boyasız Bilirler kıymetini, kendileri üretmiştir yedikleri nimetlerini Nasırlıdır, şekilleri bozuktur belki elleri, işte öpülesi ellerdir onlarınki Büyük şehirleri sevmezler, gelseler döner başları Özlerler sarı ineklerini, karabaşlarını, Dönüp köylerinde doğdukları toprakta ölmek isterler, Mazide kaldı şimdilerde böyle zarif insanlar, Televizyon onları da çıkarttı çileden. EMİNNUR ACAR |