İLK VE SON
Sanki küçük yaramaz bir kedi,
Özenle çözüp yumak yaptığım çileyi. Her defasında" işte bitirdim" dediğimi, Dolaştırıp karıştırıp, önüme koyuyor. Bana düşen, hep sabrın sakin eli. Parmaklarımdaki , o güçlü hüneri, Emekle, harmanlanmış her sevdiğimi, Hüzünlü, nemli ,göz nuru ile yoruyor. Budur belki de, yaşamanın özeti. "İşte bu defa anladım"ın değeri. Ya da "buldum, duruldum"un"gereği. Herşey sonunda başlangıca dönüyor. |