ŞAFAĞA DOĞRU

“Sen hep olması gerekenleri söylüyorsun. Bitirmek, çok kolaydır... Oysa bir bilsen?!... Yaşanılmamış zamanlar, bu bir çırpıda varılan yargıların içinde mi? Sen hayatı böylesine küçültürken, ben her geçen gün, ümitlerim biraz daha kırılmış olarak seni ararım… Bilemezsin, yokluğunda, uçsuz bucaksız hayallere açılırım… Kıyıda bir ışık umarak, etrafımda döner dururum. Bir insan sesine hasret kalırım, hasretinle dağlanırım yalnızlığımın denizlerinde. Sana yaklaşmaya çalıştıkça, gerçeklerin karanlığında biraz daha uzaklaşmışım meğer!
Belki bazen, küçük küçük adalara düşer yolum. Sevdiğimden değil, yaşama içgüdüsüyle öylesine! Kuş uçmaz, kervan geçmez bu yerler, aldatır beni. Bilemezsin hep seni hatırlatır… Ama hiç birinde senin sonsuzluğun yok! Hiç biri unutturmaz beni bana!
Sen koca bir özgürlük ülkesi. Hem özgürlüğüm hem esaretim… Bir türlü sırrına eremediğim o gizemli topraklar… Evet oraları, o özgürlük ülkesini hiç tanımadın ki...
Hâlâ vakit var, hâlâ dönebilirsin. Dön lütfen geriye, bırak bu çelişkiler ülkesi, ardında kalsın artık. Bırak da, özgürlük sandığın şey, dört tarafından bağlamasın seni… Çareyle çaresizlik kol kolayken, tutsaklıkla hürriyet henüz yan yanayken dön hadi!
Seni sevdiğime pişman değilim…”
"Bütün Şiirlerim Senin olsun" adlı kitabımdn, İsim Yayınları, Ankara, Kasım, 2011.

ŞAFAĞA DOĞRU

Ölümcül bir sancıdır,
Şafağa doğru büyür sensizlik,
Talan olur mülkümüz,
Bilmem şimdi neredeyim…
Varlığın esrarında,
Yitik çocuklar gibiyim…

Hani şehirlerimiz vardı,
Geceleri yalansız,
Gözlerinden tanırdım sabahı,
Utanır bakamazdım…
Çiğ düşen bir menekşede,
Âlemi de seni de bulan benim…

Çok eskilerden, doğduğum yerden,
Bir masal bilirim, masal bu ya,
Sen her andığım yerde,
Ben kıyısında hasretin,
Yelkovdu dikeninden serseriyim…

Sebahattin Yaşar, Bütün Şiirlerim Senin Olsun’dan.