BENİM YERİMDE OLMAYI HİÇ İSTEMEZDİN !Bugün,beni ilk kez sevdiğini söylediğin yerdeydim, Söğütte kazılı baş harflerimizi izledim. Benim,benden kaçışımın sana iltica edişimin, Sonra ulu orta,dımdızlak kalışımın yani mağlup oluşumun, Tam orta yerindeydim. Bugün ölmeliydim,kalbimden atabilseydim seni, Yadırgasan da, Gözyaşlarımı mendil satan çocuktan gizleyemedim. Hani ’sen özlemez misin?’ Derdim ya sana, Sonra boynunu büker,sesini kısar ’aşk olsun’ derdin sende bana, Görmüyorsun ama aşk,olmadı bu defa... Terkedip te gitmelerinin olduğu kadar. Aşk olmadı,tükenip te bitmelerin olduğu kadar... Bugün,sen kayıplarımın olduğu yerdeydim, Dönmesini öyle çok istedim ki zamanın... Ve adımın yanında olan adının geriye, Olmadı beceremedim,döndüremedim. Yine ben olmuştum dönen biçare deliye, Bugün,benim beni bitirdiği, Bugün,benim seni yitirdiği, Senin beni bırakıp ta gittiği yerdeydim. Seni seviyorum derdim,sonra sen bana ’Ne kadar ?’Derdin. Bende nasıl anlatacağını bilemez Cennet ile Cehennem arasındaki mesafe kadar,diyebildiğim. Sevdiğim, Şimdi bir o kadar uzakta olmanın, Yarı yolda koymanın, Ve hatta aşk’ı bombalayanım bugün sensizliğin eşiğindeydim, Bugün,infilak ettirdiğin Çağlar’ının olay yerinde.. Bugün,bırakıpta giderken acıyarak baktığının, Yani yok edilmenin,gözlerinde ölmenin,severken imha edilmenin en kolay yerindeydim... Bittik, Bittim, Bitti... Benim yerimde olmayı hiç istemezdin, Hiç istemezdin,benim yerimde olmayı, Benim yerimde olmayı hiç istemezdin... Çağlar Öcal 01.12.2011 |