İNCİR İLE ZEYTİN AĞACI
neyin var senin öyle
sol’du yüzünün rengi kurudun gazel oldun sorma kardeş hiç sorma kış geldi ya bak yaprak kalmadı dallarımda hepsi gazel olduya oysa sen ne güzelsin hiç dökülmüyor yaprakların yaz kış hep aynısın evet öyleyiz biz hep yeşilizdir ne yaz dokunur bize nede kış ah biz ler bahar geldimi kırlar yeşerdi mi atçımı çiçekler bizlerde yeşeririz hem yapraklanır hem de meyve veririz tazesi başka güzel kurusu ömre bedel tatlımı tatlıyızdır hele yapraklarımız iri ve canlı yeşildir ama kışa dayanamayız işte böle sararır solarız anladım seni ben benim de vardır derdim bak üzerim zeytin dolu başladılar dökülmeye şimdi gelirler bizi dermeye öyle acımasızdır insanlar vurdular mı sopaları kırılır kolumuz kanadımız hiç düşünmezler acıdı mı canımız güya zeytin toplarlar öylemi olur ya şunu bilen birine yaptırsalar kırmadan dallarımızı bir yıl boyunca filiz atar uzatırız taze zeytin olsun diye ama acımasız ki vijdansız lar ne denir ne söylenir oysa zeytinler ne güzel yenir ya yağımız yok mu dokuz derde deva denir çekirdeğimiz bile işe yarar odun diye ısıtır insanları oh sıcacık diye diye işte kardeş böyleyiz senin tatlı incirlerin benim güzel zeytinlerim insanların elinde oyuncak gibiyiz haydi yat sen kış uykusuna bende dalayım güzel hülyalara duam odur inan kırmasınlar dallarımı odun diye kesmesinler beni AYŞE KARAN ŞİİRİME UĞUR BÖCEĞİNİ LAYIK GÖREN SEÇİCİ KURULA TEŞEKKÜR EDERİM SAĞ OLSUNLAR SYGILARIMLA |