Gün kaybolmaya görsün ufuktan
Yavuz hırsız gibi özlemin
Tek bir iz bırakmadan sızar odalarına ruhumun

Elinde sevdadan fenerler
Toplar gider bilmez yokluk

İçimde kalan Yusuf’un kuyusundan
Daha karanlık bir boşluk

Sönmüş sevda fenerleri
Parmaklarımın ucunda
Bulduğum karanlıklardan daha derin ümitsizlik

Yayılır dimağımda
Çürümüş beden gibi
Eskidikçe ağırlaşan tadıyla çaresizlik

Uzar gecenin tırnakları yüreğimden içeri
Döker kanımı helal bilir
Eksilen esrik bir hoşluk

Duyulmaz dualarım soyulur kelimeden
Ağzımda gelincik yaraları
Zamanın rahmi yırtık

Fışkırır istek bedenden
Fışkırır gibi topraktan
Dilimde zamanı sağır eden kadim çığlık

Hep o çığlık

Ölüm şerbet gelir cana
Uzanmak ister teneşire
Serilmiş gibi altına cennetlerden gülistanlık

Almaz canımı azrail
kanırtır göğsümden yukarı
Oynaşır aynasında zamanın gözlerimde ki son ışık!

ElçiNSevgİ/ 2011 Ankara