ÇIĞLIK ÇIĞLIK HEP ÇIĞLIK
Kendimi çok akıllı sanıyordum yanıldım
Gelen son darbelerle hayattan usanırken Dost toplantılarında gıybetlerde anıldım Uyandım eyvah ile dostlarımı tanırken Avare gezip durdum karanlık sokaklarda Başımda estirdiğim sanki kavak yelleri Baksınlar kahırların izine şakaklarda Toplasam göl olurdu gözden akan selleri Gölgeme takılırdım sanırdım çok uzunum Hiçliğimle uyandım her günün kuşluğunda Vardım merhum anama dedim ki ben kuzunum Toprağı okşayarak dualar eşliğinde Gerçek bir avuç toprak, çığlık, çığlık hep çığlık Aç artık küf bağlayan kalbin tutmasın nasır Aç gönlünün gözünü olmasın aşağılık Mahlûkattan ayıran akıldır en büyük sır Eyvah! Nerde başladık ve şimdi nerde durduk Keşkelerle yaşayan nefsimize düşmanız Soluğumuz kesildi kendimize ne sorduk Yaktı kül etti mazi pişmanız çok pişmanız NİLÜFER SARP__________ 23.KASIM.2011 |