batiriyor zindan geceler pamuk kalplere ok gibi igneleri
elime bir kitap alsam
linki yazip internetde radyolara dalsam kirk yilin bi basi televizyon acsam ayrilik ,ayrilik ve yine ayrilik bagiriyor notalar,nakaratlar ,görüntüler neredesin? diye anlam veremedim ki, kime yazilmis bu sarkilar, siirler, filimler kime niye? yak bütün fotograflari diyor kibariye radyodan kulaklarima girerek aha yine kaderin sucuymus,o yokmu o,insanlarin hayatini degistiren bir kalemde sildirip,pismanlikdan delirten divane asik edip mecnun gibi sokaklarda avare avare gezdiren insani canindan hayatindan bezdiren gülüsleri ve gözleri onun yoklugunu sezdiren ahhhh ,ahhh, o yokmu o gecelere hapsediyor ruhu ve bedeni anlamsizligin koynunda sabahlatiyor yanik signeleri akilda kalan bir gözü, birde sözü, batiriyor zindan geceler pamuk kalplere ok gibi igneleri dik yürüyemez olur insan ayriligin acisi büker belleri ahhhhh,ahhhhhhh diye ic cektirir yarin o karbeyazi yumusacik elleri susmus, sakimaz olur yarin bülbül gibi iki dudaginin arasinda oynayan baldan tatli dilleri ah ayrilik ahhhh ,keremin arpa tarlasi gibi yakdin bugece fanileri susmuyor iste susmuyor, bu yalan dünyanin imdat sirenleri calan ayrilik terennileri o kara gözler,o yesil gözler,o mavi gözler paril paril parlar karanliklarda sanarsin sanki azgin denizleri aydinlatan deniz feneri kapilip gitti gözyasi denizlerine, yarin bindigi ayrilik gemileri |